Władysław Szpilman (1911-2000) urodzony w Sosnowcu kompozytor, pianista, aranżer żydowskiego pochodzenia. Wykształcenie muzyczne zdobywał za granicą, w Niemczech. Do kraju powrócił w 1933 roku, gdzie od 1935 roku został zaangażowany jako etatowy pianista w Polskim Radiu. W tym okresie skomponował pierwsze szlagiery.
23 września 1939 grał w ostatniej audycji „na żywo” recital utworów Chopina. Chwilę później niemieckie bomby spadły na elektrownię warszawską i Polskie Radio zamilkło. Sześć lat później pierwsza emisja Polskiego Radia z Warszawy/Raszyna zaczęła się od tych samych utworów granych przez Władysława Szpilmana. W czasie wojny Jego rodzina trfaiła do getta, a sam Szpilman utrzymywał z grania w kawiarniach i salkach koncertowych getta (do 1942 roku było możliwe prowadzenie działalności muzycznej w gettach).
W 1942 stracił całą rodzinę, sam zaś dzięki ucieczce z Umschlagplatzu, uniknął deportacji do obozu zagłady w Treblince. Wojnę przeżył pracując niewolniczo, jako robotnik, a następnie ukrywając się u przyjacioł aż do końca Powstania Warszawskiego. Po wojnie powrócił do pracy w Polskim Radiu, na początku jako zastępca dyrektora działu muzycznego. Występował również z koncertami.
Skomponował ponad 500 popularnych piosenek oraz sygnał sygnał do Polskiej Kroniki Filmowej (1947). W 1956 korzystając z politycznej odwilży, Władysław Szpilman reaktywował ZAiK pod nową nazwą ZAKR (Związek Polskich Autorów i Kompozytorów), którego prezesem był do 1961.
W 1961 zorganizował według własnego pomysłu Międzynarodowy Festiwal Piosenki w Sopocie. Od 1945 do 1963 był także szefem działu muzyki rozrywkowej Polskiego Radia. W tym samym też roku stworzył Kwintet Warszawski, z którym koncertował na cąłym świecie aż do do 1986.
Został odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1950), Krzyżem Kawalerskim (1954) i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1999).
Zmarł 6 lipca 2000. Miał 88 lat. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Źródła:
Henryk Comte: Zwierzenia adiutanta. W Belwederze i na Zamku. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1975, s. 217.
M.P. z 1950 r. Nr 104, poz. 1298.
http://dzieje.pl/postacie/w%C5%82adys%C5%82aw-szpilman-1911-2000
Tadeusz Sobieraj: Orły Niepodległości. Cmentarz Wojskowy na Powązkach w Warszawie w setną rocznicę jego powstania (1912–2012). Ząbki: Apostolicum, 2012, s. 100. ISBN 978-83-7031-808-6.
سرور اختصاصی ایران

املاک منطقه ۲۲